Πυρσεία ή οπτικός τηλέγραφος στην αρχαιότητα
Η Λειτουργία του
Η αναπαράσταση βασίζεται κυρίως στο κείμενο του Πολυβίου (Χ, 43-47) αλλά και σε αναγεννησιακές απεικονίσεις. Αυτοί που θα αναλάμβαναν την μετάδοση αυτών των μηνυμάτων ήταν πολίτες με άριστη γνώση ανάγνωσης, γραμματικής και ορθογραφίας, έκαναν την εκπαίδευση τους καθημερινά ώστε να συνηθίσουν στον τρόπο γραφής και μετάδοσης των μηνυμάτων. Έπαιρναν το ελληνικό αλφάβητο και το χώριζαν σε πέντε πίνακες στους οποίους αναγραφόντουσαν πέντε γράμματα, στον τελευταίο πίνακα υπήρχαν τέσσερα γράμματα. Κάθε πίνακας είχε από πέντε πυρσούς. Αν κάποιος ξεκινούσε να αναγγείλει κάτι οι πρώτοι δύο πυρσοί σηκώνονταν όρθιοι. Οι αναμμένοι πυρσοί φανέρωναν και το αντίστοιχο γράμμα. Η τοποθέτηση των γραμμάτων ήταν οριζόντια και κάθετα.
Ένας συνδυασμός δύο πεντάδων μεγάλων πυρσών οι οποίοι γίνονται διακριτή από μεγάλες αποστάσεις με τη βοήθεια διόπτρων παριστάνουν και το αντίστοιχο γράμμα, οι αριστεροί πυρσοί είναι οι γραμμές και οι στήλες είναι οι δεξιοί πυρσοί. Κάθε ζευγάρι πυρσών αντιστοιχεί σε συγκεκριμένο γράμμα. Για παράδειγμα για το γράμμα Α έχουμε ένα πυρσό αριστερά και ένα δεξιά. Για το γράμμα Β έναν πυρσό αριστερά και δυο πυρσούς δεξιά κλπ. Έτσι με αυτόν τον τρόπο μπορούσαν να μεταδοθούν ολόκληρα κείμενα από φρυκτωρία σε φρυκτωρία.
Η πρώτη φορά που έγινε κωδικοποίηση του αλφαβήτου με συνδυασμό ανάμματος δαυλών. Η δεύτερη κωδικοποίηση έγινε μετά 2000 χρόνια, από τον Samuel Morse.
Σήμερα μπορεί να χαρακτηριστεί ψηφιακό πενταδικό των δύο bits.Ακόμη στον Ελληνικό στρατό
έχει αποδοθεί το όνομα "Πυρσεία" στο ΑΣΔΑ.
